‘Is ontvoert tientallen christenen in Noordoost Syrië.’ was er te lezen in het Reformatorisch Dagblad van afgelopen week. Een week daarvoor meldde Elsevier dat Is vermoedelijk in organen handelt. De nieuwsstroom over de confronterende daden blijft maar doorgaan. En deze jihadisten deinzen ook nergens voor terug. De Islamitische Staat is in de zomer van 2014 geboren uit de militaire groeperingen die tegen president Assad in Syrië vechten. Het groeide uit tot een totalitaire staat waar in geen ruimte was voor andersdenkenden (lees: christenen). De Internationale gemeenschap stak de koppen bij elkaar om te werken aan een ‘oplossing’ voor dit probleem in de brandhaard van de wereld. Er worden trainingsmissies opgezet door onder andere Nieuw-Zeeland, Australië en Nederland om de Koerdische Peshmerga’s effectiever te maken in de strijd tegen de jihadisten. Daarnaast worden bombardementen uitgevoerd op Is-stellingen door landen uit het Midden-Oosten en Europa. Maar is dat bombarderen nu wel zo’n goed idee?
‘Nee’ zegt Loretta Napoleoni, Italiaans terrorismedeskundige in een interview met EenVandaag. De bombardementen zorgen ook voor onschuldige burgerslachtoffers, en dat zorgt er voor dat de populariteit van de IS toeneemt. ‘Bombarderen in een korte-termijn oplossing die de vijand sterker maakt dan hij daarvoor al was’ aldus Napoleoni. Hoe raar het ook in onze ‘westerse oren’ klinkt, maar de dialoog aangaan is beter dan bommen gooien. Om duidelijk te krijgen wat de leiding van de Islamitische Staat precies wil zal een gesprek noodzakelijk zijn. Napoleoni denkt dat de IS een voorbeeld wil zijn voor het Midden-Oosten. Als dat echt waar zou zijn is het belangrijk om IS in bedwang te houden. Volgens haar is het kiezen tussen twee kwaden: Of we gaan de dialoog aan met een medogenloze leiding van een afschrikwekkende groepering of we bezetten opnieuw gebieden in het Midden-Oosten en proberen 30 jaar de boel onder controle te houden.
Ook Patrick Cockburn (Midden-Oosten deskundige bij ‘The Independent) roept op tot een ‘real change of minds’. In een interview met Eenvandaag zegt hij dat de geallieerde landen in het Midden-Oosten en Amerika niet goed samenwerken. Allereerst vertelt hij dat de Islamitische Staat ook ‘echt’ een staat is, en geen militante groepering, zoals velen denken. Deze staat wordt dan ook zeer efficiënt gerund. Zo worden salarissen en de omzet van winkels belast. Ook is er opnieuw de dienstplicht ingevoerd. De moraal in het leger is hoog, ondanks dat de soldaten een lage soldij, van zo’n 400 dollar, krijgen. Maar omdat er weinig banen zijn, en de het militair-zijn allerlei voordelen oplevert, krijgt het leger veel aanmeldingen van nieuwe rekruten. Door een sterke groei van het leger, maakt de IS dus een sterke opmars, concludeert Cockburn.
Maar het meest interessante is dat hij oproept tot samenwerking tussen bijvoorbeeld Amerika en Syrië. Een van de redenen waarom de IS zo goed kon oprukken is de verstokte en verkilde verhoudingen tussen Amerika en Syrië. Daarbij is het niet nodig om in alles te samenwerken tussen landen als Iran en Syrië. Obama zou pragmatische keuzes moeten maken.