Enige tijd geleden verscheen er een nieuw boekje bij uitgeverij de Banier. Geschreven door voormalig SGP-fractiemedewerker E.J. Brouwer, draagt het de titel ‘Wie is mijn naaste?’. In het boekje gaat de auteur uitgebreid in op het geven aan goede doelen. Hij bespreekt ook hoe we op een verantwoorde manier giften kunnen geven en welke dillema’s we daarbij tegenkomen. In een artikel in het RD noemt hij de begrippen geefstijl en leefstijl. Je geefstijl moet in overeenkomst zijn met je leefstijl. Goed dat hier aandacht voor gevraagd wordt.
We worden overspoeld door de noden van de wereld via krant en moderne media. Ebola, aardbevingen, wereldwijde armoede, vluchtelingen, er zijn noden genoeg die ons geefgedrag aanmoedigen. Toch kan het ook goed zijn om naar ons leefgedrag te kijken, zodat we niet met de ene hand iets geven en met de andere hetzelfde terugnemen. Ik noem een paar voorbeelden:
In Uganda wordt veel armoede geleden. Boeren zien hun opbrengst jaar na jaar teruglopen. Zelf geven ze aan dat ze een opmerkelijke verandering in het klimaat zien, waardoor de periodes van droogte langer worden en de regenperiode heftiger. Het is goed als wij hen financieel en met scholing ondersteunen om hun opbrengsten te vergroten. Maar moeten we ons dan ook eigenlijk niet druk maken om de klimaatverandering die door onze eigen luxe levensstijl bevordert wordt?
Een ander voorbeeld:
Een gezin is enthousiast over het werk van het Wereld Natuur Fonds. Prachtig wat die mensen doen om de natuur te behouden. Jaarlijks geven ze honderd euro aan dit goede doel. Ondertussen maken ze echter ook jaarlijks een verre vliegvakantie en bezoeken daarbij een of ander exotisch land. De CO2 uitstoot van een vliegvakantie gaat ten koste van het regenwoud. Natuurlijk vinkt de vader ‘CO2 compensatie’ aan als hij tickets besteld, maar is dat niet hetzelfde als eerst de natuur schade aanbrengen en dan weer geld steken in het herstellen van die schade?
Ook ons koopgedrag is van invloed op het welzijn van onze verre naaste. Er zijn veel producten die we via eerlijke handel kunnen kopen. Als wij chocolade kopen, krijgt de cacaoboer uit Ghana daar dan een eerlijke prijs voor?
Eigenlijk is geld geven aan een goed doel heel makkelijk. En geld uitgeven voor ons eigen luxe leventje ook. Gedragsaanpassing is veel lastiger dan geld overmaken. Het is ook belangrijk dat problemen van armoede en uitbuiting wereldwijd grondig aangepakt worden en dat hulpprojecten niet alleen aan symptoombestrijding doen. En dat wij als donateurs verschil kunnen maken voor onze arme medemens door een bewuste levensstijl.