Onze staatsomroep (NOS, red.) vertelde onlangs het verhaal van Robbe, een jongen van 12 jaar oud. Op paarse vrijdag kwam hij uit de kast als homo. De reacties uit zijn omgeving waren louter positief.
Ook in de media werd het nieuws met niets dan blijdschap ontvangen. Er was niemand die hem de vraag stelde of hij niet wat vroeg was – het ventje moet tenslotte nog puberen. Het was gewoon een prachtige dag voor Robbe en voor heel Nederland.
Voor homo’s die paarse vrijdag niet uit de kast kwamen moet het minder makkelijk zijn geweest. Immers, tegenwoordig ben je bijna laf als je besluit in de kast te blijven.
Tolerantie voor uitingen van gevoelens van allerlei aard wordt meer en meer gezien als teken van vooruitgang en beschaving. Homo’s zijn nu eenmaal zo geboren. Daarom moeten ze zich naar hun aard kunnen uitleven.
Wetenschappelijk gezien valt daar het nodige op af te dingen. Anders dan vaak wordt aangenomen blijkt er bijvoorbeeld geen verband te zijn tussen blootstelling aan testosteron tijdens zwangerschap en een andere geaardheid.[1] Daarnaast blijkt geaardheid ook slechts beperkt in DNA vast te liggen. Een Zweedse hoogleraar volgde een groep vrouwen met een andere geaardheid. Tweederde van deze vrouwen veranderde minstens één keer van seksuele voorkeur.
Geaardheid is dus niet per definitie aangeboren. Daarnaast is de menselijke geest tot onvoorstelbaar veel in staat. Ze is in staat om gevoelens te weerstaan. Dat ontkennen is niet alleen onwetenschappelijk, maar ook een ontkenning van het menselijk kunnen.
Dat klemt temeer omdat er ook homo’s zijn die vastbesloten vechten tegen hun gevoelens, omdat ze beseffen dat die tegennatuurlijk en zondig zijn. Deze groep heeft het nooit gemakkelijk gehad. Maar door toenemende tolerantie voor homoseksualiteit wordt hun strijd eenzamer dan ooit.
Daarom mogen zij niet vergeten worden. Zij verdienen steun en aanmoeding in de stille besloten strijd die zij leveren. Want hoe eenzaam hun gevecht ook is, het is een goede strijd, die ook een strijd des geloofs kan zijn.
Professor Jordan Peterson stelt dat je leven pas betekenis krijgt als je stopt met toegeven aan slachtofferschap en als je discipline en zelfbeheersing leert op te bouwen.
Zijn boodschap zal sommigen die uit de kast zijn gekomen misschien op de kast jagen. Maar het betekent een steun in de rug voor hen die vastbesloten in de kast zitten, en zich er niet uit laten jagen.
[1] De stellingen in deze alinea zijn gebaseerd op een artikel van Asha ten Broeke, te vinden via deze link: http://ashatenbroeke.nl/2010/11/08/is-homoseksualiteit-wel-aangeboren/.